عیسی در گفتگوهای خصوصی با شاگردانش، با صراحت بیشتری در این باره صحبت کرد. جامع ترین تعالیم او درباره شخصیت مجزای روح القدس را می‌توان در یوحنا باب‌های ۱۴ تا ۱۶ یافت. این باب‌ها قسمتی از «سخنرانی وداع» عیسی هستند که طی آن یازده شاگرد وفادارش را برای مرگ خود آماده کرد.
در یوحنا ۱۴: ۱۶-۱۷ عیسی گفت: من از پدر سوال می‌کنم و تسلی‌دهنده‌ای دیگر به شما عطا خواهد کرد تا همیشه با شما بماند، یعنی روحِ راستی که جهان نمی‌تواند او را قبول کند زیرا که او را نمی‌بیند و نمی‌شناسد و اما شما او را می‌شناسید، زیرا که با شما می‌ماند و در شما خواهد بود (یوحنا ۱۴: ۱۶-۱۷).
یهودیان بی‌ایمان – همراه با بقیۀ جهان – از اینکه روح القدس یک شخص مجزا از پدر است، بی‌اطلاع بودند. اما رسولان در مورد شخصیت مجزای روح القدس از عیسی تعلیم دیده بودند. و عیسی طی وداع خود با شاگردانش همچنان بر شخصیت مجزای روح تاکید کرد. در یوحنا ۱۴: ۲۶ او اشاره کرد: تسلی‌دهنده، یعنی روح‌القدس که پدر او را به اسم من می‌فرستد (یوحنا ۱۴: ۲۶).
در یوحنا ۱۵: ۲۶ عیسی گفت: تسلی‌دهنده که او را از جانب پدر نزد شما می‌فرستم... روحِ راستی که از پدر صادر می‌گردد.
در یوحنا ۱۶: ۷، او اضافه کرد: اگر نروم، تسلی‌دهنده نزد شما نخواهد آمد. اما اگر بروم، او را نزد شما می‌فرستم.
و در یوحنا ۱۶: ۱۳، عیسی می‌گوید: روح... از خود تکلم نمی‌کند، بلکه به آنچه شنیده است سخن خواهد گفت و از امور آینده به شما خبر خواهد داد.
در خلال سخنرانی وداع، عیسی بارها تعلیم داد که روح القدس یک شخص مجزا از پدر و خود عیسی است. روح القدس توسط پدر و توسط پسرش عیسی فرستاده می‌شد. روح از آنچه پدر به او گفت صحبت می‌کند، و جای پسر را به عنوان حضور فعال خدا در بین قوم او می‌گیرد. بنابراین، روح نه پدر است و نه پسر، بلکه خودش است، یعنی یک شخص مجزا.
کشیش وویانی سیندو در این باره می‌گوید:
من فکر می‌کنم بسیاری از ما وقتی که کلمۀ «روح القدس» را می‌شنویم، ممکن است وسوسه شویم که به نسیم یا باد فکر کنیم و یا وسوسه شویم که او را یک چیز بدانیم، اما زمانی که به یوحنا باب‌های ۱۴-۱۶ نگاه می‌کنید، به نکته‌ای منحصر به فرد در مورد شخص روح القدس بر می‌خورید. خداوند عیسای مسیح در اشارات خود به روح القدس از ضمیر «او» استفاده کرد که یعنی او چیز نیست، بلکه یک شخص است. اما او نه تنها یک شخص است، بلکه مبدا او (این واقعیت که او از آسمان می‌آید) به وضوح نشانه‌ای است که او در واقع دارای طبیعت الاهی نیز هست. واژۀ دیگری نیز هست که عیسی به کار می‌بَرَد، و آن یک تسلی دهندۀ «دیگر» است، یعنی شخصی که مجزا از عیسی است ولی کار او را ادامه خواهد داد. او روحِ راستی نیز خوانده شده – یکی از ویژگی‌هایی که فقط عیسی از آن برخوردار است.
«عیسی» به ما گفت که او راه، راستی، و حیات است... بنابراین، روح‌القدس یک شخصیت مجزا است، اما او همان جوهرۀ الاهی خداوند عیسای مسیح را دارد، و روحِ راستی است، درست همانگونه که مسیح، راستی است.
در متی ۲۸: ۱۹، در فرمان اعظم، عیسی با این گفته توجهات را به شخصیت مجزای «روح» جلب کرد: رفته همۀ امت‌ها را شاگرد سازید و ایشان را به اسم اَب و اِبن و روح‌القدس تعمید دهید (متی ۲۸: ۱۹).
در هر دو زبان فارسی و یونانی، کلمه‌ای که «اسم» ترجمه شده، مفرد است، و پدر، پسر، و روح‌القدس با هم برابر شمرده شده‌اند. این بخش از فرمان بزرگ معمولا «قاعده تثلیثی» نامیده می‌شود زیرا در آن نام‌های هر سه شخصِ تثلیث به گونه‌ای آمده است که اشاره به عضویت مشترک هر سه شخص در خدای تثلیث می‌کند. وقتی عیسی گفت که پدر، پسر، و روح‌القدس همگی یک اسم مشترک دارند، اشاره کرد که آنها هر سه اقتدار خودِ خدا را دارند، یعنی هر سه شخص باید خدا باشند. عیسی همچنین نشان داد که هر سه شخص خدا، بر ملت‌هایی که شاگرد می‌شوند، سلطنت می‌کنند.
