عهدعتیق از نام‌های مختلفی براي روح خدا شامل «روح‌القدس»، «روح خدا»، «روح خداوند» استفاده می‌کند، و در بخش هایی از آن که خود خداوند صحبت می‌کند، در آن از «روح من» استفاده شده است. در عهد عتیق کلمهء عبری که آن را «روح» ترجمه می‌کنیم، روآخ (רוּחַ) است. کاربرد عمومی این کلمه می‌تواند به موارد متعددی اشاره داشته باشد. مثلا می‌تواند باد یا نَفَس باشد. دربارة حیوانات می‌تواند اصل حیات باشد که به آنها زندگی می‌بخشد. در خصوص انسان‌ها روآخ اغلب روح فناناپذیر ماست. روآخ، همچنین می‌تواند به ارواحی اطلاق شود که دارای بدن مادی نیستند. اما هنگامی که این واژه برای خدا استفاده می‌شود، عموما یا مترادف با خودِ خدا است، و یا اینکه به حضور شخصی و مشارکت فعال او در آفرینش اشاره می‌کند.
در نام‌های «روح خدا»، «روح من»، و «روح خداوند»، روآخ با یکی از نام‌ها یا ضمایر خدا ترکیب شده است، که نشان می‌دهد روح خدا به نوعی با خدا مرتبط است یا اینکه در واقع خود خداست. نام عهدعتیق «روح‌القدس» ترکیبی است از روآخ و کُودِش ( רוּחַ הַקֹּדֶשׁ - تلفظ شود روُآخ هاکُودِش) که به معنی «قدوسیت» است. کُودِش یا «قدوسیت» خدا، «متفاوت بودن» یا «مجزا بودن» او از آفرینش را می‌رساند. این شامل مواردی مانند خلوصِ اخلاقیِ مطلق و نیز شکوهِ جلوۀ او می‌شود. چنانکه در دوم پادشاهان ۲۲:۱۹، اشعیا ۳۰: ۱۱-۱۵ و هوشع ۱۱: ۹-۱۲ می‌بینیم، این کلمه در سایر نام‌های خدا مانند «قدوسِ اسرائیل» منعکس شده است.
ممکن است براي مسیحیان وسوسه برانگیز باشد که فکر کنند این نام‌های عهدعتیق مستقیما به شخص سوم تثلیث اشاره دارند. ولی لازم است به‌خاطر داشته باشیم که خدا تا زمان عهدجدید توضیحی دربارة وجودش در سه شخص نمی‌دهد. بنابراین، در عهدعتیق، بی‌آنکه بین سه شخص تثلیث تمایز واضحی دیده شود، این نام‌ها به خدا اشاره دارند. با این حال، این نام‌ها به قومِ خدا کمک کرد تا براي یادگیری دربارهء تثلیث در عهد جدید آماده شوند. در نور تعالیم عهد جدید، الاهیدانان معمولا این ارجاعات را به طبیعت و عملکرد روح‌القدس منسوب می‌کنند.
#نداگر
