هر ایمانداری گناه می‌کند. در واقع، ما هر روز مرتکب گناه می‌شویم. اگر فکر می‌کنید که گناهی انجام نمی‌دهید، پس دربارۀ آنچه که خدا می‌خواهد باور کنید، بگویید، انجام دهید، و حتی بشوید، به اندازۀ کافی تعمق نکرده‌اید. اما خبر خوش این است که هر زمان گناه می‌کنیم، روح‌القدس آماده است تا ما را ببخشد، و از عواقبی که گناه به همراه می‌آورد پاک کند. این بدان معنی نیست که ما دیگر گناه نخواهیم کرد، و یا اینکه از پیامدهای زمینی گناه خود خواهیم گریخت. بلکه بدان معناست که خدا همچنان به ما محبت می‌کند، و کار نجات‌بخشی را که در زمان نوزایی در ما شروع کرده بود، همچنان ادامه می‌دهد.
هنگامی که روح‌القدس ما را از نو خلق می‌کند، فساد و آثار گناه را از زندگی ما به طور کامل پاک نمی‌کند. همانطور که پولس در رومیان ۷: ۱۴-۲۵ توضیح می‌دهد، گناهی که هنوز در ما زندگی می‌کند همچنان با روح‌القدسی که در ما ساکن است می‌جنگد. کتاب‌مقدس در قسمت‌هایی مانند رومیان ۷: ۲۳ و غلاطیان ۵: ۱۷ و اول پطرس ۲: ۱۱ برای توصیف این کشمکش از تمثیل جنگ استفاده می‌کند. اما، خبر خوب این است که روح‌القدس در ما سکونت دارد و مشغول کار است. بنابراین، حتی اگر تحت تاثیر گناه، مرتب لغزش بخوریم، اما تحت تاثیر روح‌القدس کارهای نیکو هم انجام می‌دهیم. پولس در فیلیپیان ۲: ۱۳ گفت: "زیرا خداست که با عمل نیرومند خود، هم تصمیم و هم قدرت انجام آنچه را که خشنودش می‌سازد، در شما پدید می‌آورد" (فیلیپیان ۲: ۱۳).
تقدیس مداوم، فرایندی ناگسستنی است که طی آن روح‌القدس، هر زمان که گناه می‌کنیم، ما را بخشیده و پاک می‌کند، و ما را از گناه رویگردان کرده و به سمت عدالت سوق می‌دهد. و در حالت ایده‌آل، این فرایند باید ما را در سراسر مسیر زندگی‌مان بیشتر و بیشتر به اطاعت از خدا هدایت کند. کتاب‌مقدس در افسسیان ۴: ۱۳ و کولسیان ۴: ۱۲ و عبرانیان ۵: ۱۴ و بسیاری از قسمت‌های دیگر، این پیشرفت مادام‌العمر را «بلوغ» می‌نامد. برای مثال، در یعقوب ۱: ۴ می‌خوانیم: "اما بگذارید پایداری کار خود را به کمال رساند تا بالغ و کامل شوید." (یعقوب ۱: ۴). تحت تاثیر روح‌القدس، این فرایندِ بلوغ نتایجی روحانی در زندگی ایمانداران تولید می‌کند.
در سراسر کتاب‌مقدس، برای شرح این ثمرات، اغلب از استعارۀ «میوه» استفاده شده است. ما این موضوع را در انجیل متی ۳: ۸-۱۰ – آنجا که یحیای تعمید دهنده فریسیان و صدوقیان را سرزنش می‌کند – مشاهده می‌کنیم. ما این نکته را در تعلیم عیسی دربارۀ اطاعت درست و نادرست در موعظۀ سر کوه در متی ۷: ۱۶-۲۰ می‌یابیم. در یوحنا ۱۵: ۱-۱۶ این مضمون، بخش اصلی تعالیم عیسی در مورد کارهای نیکو است. همانطور که قبلا اشاره کردیم، پولس در غلاطیان باب ۵ صحبت از ثمر خاصی کرد که روح در زندگی آنانی که در آنها ساکن است، ظاهر می‌کند. به آنچه که پولس در غلاطیان ۵: ۱۷-۲۵ نوشت، گوش کنید: "تمایلات نفسانی برخلاف روح‌القدس و آرزوهای روح‌القدس برخلاف طبیعت نفسانی است... اما ثمره‌ای كه روح‌القدس به بار می‌آورد: محبت، خوشی، آرامش، بردباری، مهربانی، خیرخواهی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری است... آنانی كه متعلق به مسیح عیسی هستند، طبیعت نفسانی را با هوس‌ها و امیال آن مصلوب کرده‌اند. اگر روح خدا منشاء زندگی ماست، او هم باید هادی زندگی ما باشد." (غلاطیان ۵: ۱۷-۲۵).
بحث پولس دربارۀ ثمرۀ روح در غلاطیان باب ۵ شبیه تعالیم او در باب‌های ۶ تا ۸ رومیان است. در هر دو مورد، پولس به مقایسۀ تاثیرات مختلف روح و گناه بر خواسته‌های‌مان می‌پردازد. او توضیح می‌دهد که سکونت روح‌القدس در ما، تنها راه اطاعت قلبی ما از خدا و نمایان شدن صفات نیکوکار و منش خداپسندانه در ما است. گاهی اوقات، به اشتباه، مسیحیان ثمرۀ روح را با عطایای روحانی یکسان فرض می‌کنند. همانطور که در درس قبلی دیدیم، روح‌القدس عطایای مختلفی را به ایمانداران در عهد جدید می‌بخشد. اما ثمرۀ روح زندگی مطیعی است که روح در تمامی ایمانداران تولید می‌کند. بنابراین، ثمرۀ روح باید در زندگی همۀ ما کم و بیش مشابه باشد.
حال که به کار مداوم روح‌القدس در تقدیس ایمانداران پرداختیم، باید یادآور شویم که برخی از مکاتب الاهیاتی صحبت از فرایند «تقدیس پیش‌رونده» می‌کنند. این اصطلاح بیانگر این ایده است که ما روز به روز در تقدس پیش می‌رویم و در طول زندگی مسیحی خود بیشتر و بیشتر شبیه او می‌شویم. به طور یقین این موضوع صحت دارد که بلوغ روحانی مسیحیان «باید» پیشرفت کند، و اینکه باید ثمرات بیشتر و بیشتری به بار آوریم. ولی حتی ایمانداران واقعی هم ممکن است نتوانند اینطور رشد کنند. گوش کنید پطرس در کتاب دوم پطرس ۱: ۵-۹ چگونه این جنبه‌های تقدیس را شرح می‌دهد: "کمال سعی نموده، در ایمان خود فضیلت پیدا نمایید و در فضیلت، علم و در علم، عفت و در عفت، صبر و در صبر، دینداری و در دینداری، محبت برادران و درمحبت برادران، محبت را. زیرا هرگاه اینها در شما یافت شود و بیفزاید، شما را نمی‌گذارد که در معرفت خداوند ما عیسای مسیح کاهل یا بی‌ثمر بوده باشید. زیرا هرکه اینها را ندارد... تطهیر گناهان گذشتۀ خود را فراموش کرده است" (دوم پطرس ۱: ۵-۹).
فهرست پطرس از ویژگی‌هایی که ایماندار به واسطۀ تقدیس کسب می‌کند، شباهت بسیاری به فهرست پولس از ثمرۀ روح دارد. پطرس گفت که این ویژگی‌ها باید در زندگی ما افزایش یابند. به عبارت دیگر، آنها «باید» حالت پیش‌رونده داشته باشند. اما پطرس این مورد را نیز می‌پذیرد که حتی ایمانداران نیز ممکن است به دلیل خطاهای‌شان فاقد این ثمرات باشند. دکتر دیوید کوریا در این باره چنین می‌گوید: "کتاب‌مقدس به ما می‌گوید این روح‌القدس است که اراده و عمل را بر حسب رضامندی خود در ما پدید می‌آورد، ولی در عین حال، در آیات بسیاری نیز به ما فرمان داده شده که خود ما نیز باید در این راستا تلاش کنیم. به ما دستور داده شده تا در روند تقدیس خود پشتکار به خرج بدهیم. بنابراین، آنچه که می‌توانیم ببینیم این است که روح‌القدس در ما اراده و نیز توانایی انجام آنچه را که خدا می‌خواهد، پدید آورده است. با این وجود، ایماندار باید عکس‌العمل صحیح نشان دهد، کوشا باشد، از واسطه‌های فیض استفاده کند، در سایۀ فیض همواره هوشیار و مراقب بوده، در مقابل وسوسه ایستادگی کند تا بتواند در فیض خداوند رشد کند."
#نداگر
